Beroepsaansprakelijkheid

Een advocaat, die verzuimd had tijdig hoger beroep in te stellen werd door zijn cliënt aansprakelijk gehouden. Als hoger beroep was ingesteld en gewonnen zou de vordering van de cliënt ad € 240.000,- volgens de cliënt zijn toegewezen. De advocaat en zijn beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar erkenden de fout, maar betwistten de schade. Tijdens een ééndaagse mediation bereikten partijen een oplossing. De verzekeraar betaalde € 95.000,-. De advocaat crediteerde zijn nota`s voor de behandeling van de zaak ad € 26.800,- en de relatie tussen de cliënt en advocaat zou in de toekomst worden voortgezet.

Een techneut had in 1992 in zijn vrije tijd een uitvinding gedaan voor de productie van skeelers met de wielkast uit één stuk, waardoor skeelers met beter sterkere en snellere wielen konden worden uitgerust. Door een fout van de octrooigemachtigde was het patent niet in de VS gevestigd, waardoor skeelerfabrikanten zijn uitvinding vrij konden kopiëren. De octrooigemachtigde erkende eerst diens fout niet en betwistte dat de uitvinder schade had geleden. In een procedure in drie instanties werd de octrooigemachtigde uiteindelijk door de rechter aansprakelijk geacht. Partijen (met de aansprakelijkheidsverzekeraar op de achtergrond) besloten te proberen via mediation overeenstemming te bereiken over de schadevergoeding.

De uitvinder claimde ruim € 10 mio. plus rente. Volgens de octrooigemachtigde was de schade nihil, enerzijds omdat in een procedure tegen een inbreukmaker de uitvinding niet voldoende nieuw zou worden geacht. Bovendien zou de uitvinder miljoenen dollars kwijt zijn om in de VS te procederen tegen alle inbreukmakers. Tijdens de mediation kwam na twee sessie een aanbod van € 1 mio. De uitvinder en zijn advocaat meenden dat de rechter een hoger bedrag zou toewijzen en eindigden de mediation.(In de procedure werd na nog twee jaar procederen de vorderingen integraal afgewezen en legde de uitvinder het hoofd in de schoot)

Claim tegen assurantietussenpersoon wegens missen uitkering onder een arbeidsongeschiktheidsverzekering

De heer Y, van beroep zelfstandig metselaar, werd voor 63% arbeidsongeschikt verklaard. Hij had een arbeidsongeschiktheid verzekering gesloten bij assurantietussenpersoon Z. Toen hij bij de verzekeraar  aanspraak maakte op een uitkering bleek de verzekering pas uit e keren bij een arbeidsongeschiktheid van 80% of hoger.

Toen hij de papieren van zijn verzekering erop nasloeg zag hij dat hij oorspronkelijk een  verzekering had die wel tot uitkering zou zijn gekomen bij een lager percentage dan 80 . Deze op enig moment vervangen door de huidige verzekering. Bij navraag bleek dat de verzekeraar het oorspronkelijke product tussentijds niet meer wenste te voeren en dit aan de tussenpersoon had meegedeeld. Deze had voor Y een hem geschikte nieuwe verzekering gevonden, die niet te veel hoefde te kosten. Dat was voor Y namelijk steeds heel belangrijk geweest.

Tussen de partijen ontstond discussie over de vraag of Z hij bij het sluiten van deze nieuwe verzekering Y voldoende had geïnformeerd over de consequenties, met name dat hij bij arbeidsongeschiktheid lager dan 80% geen uitkering zou krijgen. Dat was volgens Y niet het geval. Anders had hij een andere verzekering gesloten.

Een advocaat stelde Z namens Y aansprakelijk voor de schade bestaande uit gederfde uitkeringen van de verzekering. En diende namens Y een klacht in bij de klachteninstituut financiële dienstverlening.

Op initiatief van de aansprakelijkheidsverzekeraar van Z werd ge-mediate.

Partijen  kwamen in een mediation van de dag tot een oplossing waarbij de aansprakelijkheidsverzekeraar namens Z een netto bedrag aan Y betaalde en een belasting garantie afgaf. Dat was lager dan de claim van Y, maar beide partijen calculeerden hun kansen bij het KiFiD en waren met het overeengekomen bedrag tevreden

Kort na de bouw van een loods in Moerdijk  bestemd voor de opslag van chemicaliën begon de betonnen vloer barsten te vertonen. Het opslagbedrijf stelde hoofdaannemer, onderaannemer en architect aansprakelijk. Behalve herstelkosten claimde hij ook aanzienlijke gevolgschade, doordat de loods niet kon worden gebruikt voor het doel, waarvoor deze was gebouwd. De architect had een constructie voor de vloer geadviseerd, die tot een flinke besparing van de bouwkosten leidde, maar de vloer voldeed niet.

Volgens de expert van het opslagbedrijf was deze constructie ongeschikt. De architect en de door diens verzekeraar ingeschakelde expert betwistten dat. Tijdens een eendagse mediation discussieerden de wederzijdse experts heftig, zonder elkaar te overtuigen. De partijen discussieerden over de aansprakelijkheid, de eigen verantwoordelijkheid van de opdrachtgever en de schadecijfers. Pas tijdens de individuele gesprekken kwam er beweging. De schadebehandelaar schatte het procesrisico zwaarder in nu hij ook de andere expert had gehoord en was vooral beducht voor de gevolgschade claim. De vertegenwoordiger van het opslagbedrijf vertelde  dat het bedrijf recent was overgenomen en dat de overnemende partij de schade al had verdisconteerd in de koopprijs. Hij had opdracht gekregen er bij de mediation zoveel mogelijk uit te halen. Met loven en bieden, waarbij de mediator pendelde tussen partijen werd een schikking bereikt.