Wat is arbitrage?
Bij arbitrage wordt de beslissing van het geschil overgelaten aan één of drie personen, ook wel arbiters of scheidsmannen genoemd. De uitspraak die volgt is bindend.
Vaak gaat arbitrage via een arbitrage instituut. Ik ben als arbiter aangesloten bij het NAI (Nederlands Arbitrage Instituut), UNUM (voor transport en maritieme arbitrage), de ICC (Internationale Kamer van Koophandel), de LCIA (London Court of International Arbitration), de IIAM (Indian Institute for Arbitration and Mediation) en het CIETAC (China International Economic and Trade Arbitration Commission).
Arbitrage procedure
Van alle vormen van ADR is de arbitrale procedure het meest vergelijkbaar met een gerechtelijke procedure. Partijen laten zich meestal bijstaan door een advocaat en de advocaten stellen voorafgaand aan de arbitrale zitting schriftelijke stukken op. Bij een arbitrage kunnen getuigen worden gehoord en onafhankelijke deskundigen worden benoemd, die de arbiter(s) moeten voorlichten over bijvoorbeeld de technische aspecten van de zaak.
De beslissing van de arbiter(s) mondt uit in een vonnis. Het vonnis kan niet opzij worden gezet in een gerechtelijke procedure, tenzij tijdens de arbitrale procedure essentiële fouten door de arbiter(s) zijn gemaakt. Het principe van hoor en wederhoor staat in de procedure centraal.
Arbitrage kan sneller zijn dan een procedure via de rechtbank. Bovendien zijn de arbiters vaak een deskundig in een branche of op een bepaald vakgebied. Arbitrage moet schriftelijk worden overeengekomen. Partijen kunnen al bij het opstellen van de overeenkomst (of in hun algemene voorwaarden) een zogenaamd arbitraal beding opnemen.
Naast de hiervoor genoemde arbitrage-instituten kan arbitrage kan ook ad hoc worden overeengekomen als het conflict al is ontstaan. Partijen hebben de vrijheid om in afwijking van een eerdere afspraak alsnog beslechting door één arbiter overeen te komen.